Incoterms zijn handelsvoorwaarden die de verantwoordelijkheden van alle partijen verduidelijken bij het verzenden van producten van verkoper naar koper. Deze regels hebben betrekking op het internationale handelsrecht en geven duidelijkheid over alle internationale transacties. Daarnaast worden ook de kosten, risico’s, taakverdeling etc. extra verduidelijkt door de incoterms. De incoterms worden wereldwijd geaccepteerd door overheden en juridische autoriteiten en zijn van groot belang bij het opstellen van verkoopcontracten.
Het ICC, wat staat voor International Chamber of Commerce heeft de incoterms gepubliceerd. De ICC werd opgericht in 1919 en al snel daarna volgde de eerste Incoterms. Deze werden namelijk al gepubliceerd in 1936. De meest recente versie van Incoterms, zijn die van 2020.
Inhoudsopgave
De verschillende soorten incoterms
Er bestaan 11 Incoterms, deze Incoterms zijn onderverdeeld in verschillende categorieën. De categorieën zijn gebaseerd op de kosten, risico’s en de afleverlocatie. Ook wordt er per categorie nog gekeken naar verschillende situaties bijvoorbeeld over de vracht wordt vervoerd over zee. De categorieën zijn E, F, C en D.
Categorie E (EXW)
De koper draagt de verantwoordelijkheid binnen categorie E (EXW). De enige verantwoordelijkheid van de verkoper is ervoor te zorgen dat de producten op het afgesproken afleveradres aankomen.
Categorie F (FCA, FAS en FOB)
Bij categorie F is de leveringswijze en afhandeling die vooraf met de klant werd afgesproken, de verantwoordelijk van de verkoper. Daarna neemt de koper de verantwoordelijkheid over.
Categorie C (CFR, CIF, CPT en CIP)
De verkoper is verantwoordelijk voor alle kosten tot de goederen zijn aangekomen op een afgesproken bestemming, bij categorie C. Wanneer de goederen vervolgens worden getransporteerd, draagt de koper de verantwoordelijkheid voor de risico’s.
Categorie D (DPU, DAP en DDP)
Alle verplichtingen binnen categorie D zijn afhankelijk van de bestemming(en).
De Incoterms
EXW – Ex Works
Bij de Incoterms EXW draagt de koper bijna alle kosten en risico’s van het gehele verzendproces. Dat de koper toegang krijgt tot de goederen is de voornaamste taak van de verkoper. Zodra de koper toegang heeft tot goederen, is de koper verantwoordelijk voor het transporteren van de goederen.
FCA – Free Carrier
FCA is een zeer flexibele voorwaarde. Het is bij FCA de verantwoordelijkheid van de koper om het hoofdtransport te regelen. De verkoper hoeft alleen maar de goederen bij de transporteur van de koper af te leveren.
CPT – Carriage Paid To
Bij CPT gelden dezelfde verantwoordelijkheden voor de koper als bij FCA. Er is echter één verschil; de verkoper betaalt de leveringskosten. Wel is het nog steeds de verantwoordelijk van de verkoper om de goederen af te leveren bij de transporteur van de koper.
CIP – Carriage and Insurance Paid To
CIP heeft weer dezelfde verkopers verantwoordelijkheden als CPT, ook weer met één verschil. Bij CIP betaalt de verkoper naast de leveringskosten van de goederen, ook voor de verzekering. Echter hoeft dit maar de minimaalste dekking te zijn. Wil de koper een ruime verzekering? Dan dient de koper dit zelf te betalen.
DAP – Delivered at Place
Bij DAP draagt de verkoper de kosten en risico’s van het transporten van de goederen. De goederen dienen te worden getransporteerd naar een van tevoren afgesproken adres. Wanneer de goederen zijn aangekomen op het adres en klaar zijn om te worden gelost, worden de goederen geclassificeerd als geleverd.
DPU – Delivered at Place Unloaded
De Incoterm Delivered at Place stelt vast dat alle kosten en risico’s moeten worden opgenomen door de verkoper. Ook het lossen van de goederen valt onder de verantwoordelijkheid van de verkoper, in tegen stelling tot de Incoterm DAP.
DDP – Delivery Duty Paid
Naast dat de verkoper verantwoordelijk is voor het transport van de goederen, moet de verkoper er ook voor zorgen dat de goederen ingeklaard zijn om te worden getransporteerd en dat de invoerrechten betaald zijn. De verkoper is niet verantwoordelijk voor het uitladen van de goederen, de koper wel.
Incoterms voor vervoer over het water
FAS – Free Alongside Ship
Bij de Iincoterm Free Alongside Ship levert de verkoper de goederen af op de kade van de haven bij het schip. De goederen dienen uitgeklaard te zijn voor de export. Tot de goederen zijn afgeleverd op de kade naast het schip, draagt de verkoper alle kosten en risico’s van transport. Het laden van het schip is de verantwoordelijk van de koper, die neemt vervolgens het risico over. De koper dient ook te zorgen voor de importinklaring en exportuitklaring.
FOB – Free on Board
Free On Board is een Incoterm die bepaalt dat de verkoper verantwoordelijk is voor het transporteren van- en het laden van de goederen op het schip. Totdat alle goederen aan boord van het schip zijn, draagt de verkoper alle kosten en risico’s van het transporteren. Ook dient de verkoper onder deze Incoterm de exportuitklaring te regelen. Zodra de goederen aan boord van het schip zijn, draagt de koper alle verantwoordelijkheden.
CFR – Cost and Freight
Bij de Incoterm CFR is de verkoper verantwoordelijk voor het transporteren van de goederen en voor het laden van deze goederen op het schip. De verantwoordelijkheid wordt overgedragen naar de koper zodra alle goederen op het schip geladen zijn, de verkoper is enkel nog verantwoordelijk voor het transport van de goederen naar de bestemmingshaven.
Net als bij FOB zijn de verantwoordelijkheden voor de koper zodra de goederen aan boord van het schip zijn. De verkoper heeft in principe dezelfde verantwoordelijkheden als bij FOB, maar dient de kosten voor het vervoer ook te betalen.
CIF – Cost Insurance and Freight
Cost Insurance and Freight werkt hetzelfde als CFR, het verschil is dat bij CIF de verkoper ook de goederen dient te verzekeren en deze kosten dus ook moet betalen. Wel is het weer zo dat de verkoper alleen verplicht is om de minimale dekking te betalen net zoals bij de Incoterm CIP. Wil de koper een ruimere verzekering met maximale dekking? Dan dient de koper dit zelf te betalen.
Wat is het verschil tussen alle Incoterms?
Het onderscheid tussen bovengenoemde omstandigheden is gebaseerd op wie verantwoordelijk is voor de uitgaven en wie het risico draagt. Exportpapieren, transport van en naar de haven, het laden en lossen van vrachtwagens of schepen en importtarieven zijn hier allemaal voorbeelden van.
Naarmate je lager in de lijst van de Incoterms komt, schuiven de kosten langzaam van de koper naar de verkoper. Bij categorie E is de koper bijvoorbeeld volledig verantwoordelijk voor alle kosten en in categorie D, onder Incoterm DDP is de verkoper dat. Dit geldt ook voor het risico van het transporten van de goederen. Bij categorie E ligt het volledige risico van transport bij de koper en bij Incoterm DDP ligt het risico weer volledig bij de verkoper.
Wil jij nou weten welke Incoterm het beste past bij jouw situatie, dan is handig om deze vragen voor jezelf te beantwoorden:
- Welke methode wordt gebruikt om de goederen te leveren? Wordt de lading over land, door de lucht of over zee vervoerd.
- Wat is de aard van mijn relatie met de andere partij of klant? Voor eenmalige of incidentele transacties wordt aangeraden om Incoterms uit categorie F te gebruiken.
- Welk niveau van controle wil je zelf behouden? Vind je controle niet zo belangrijk, ga dan voor categorie E.
